کمی تا قسمتی ابریست چشمان تو انگاری

سوارانی که در راهند میگویند می باری

تو را چون لحظه های آفتابی دوستت می دارم

مبادا شعله هایم را به دست باد بسپاری

مبادا بعد از آن دیدارهای خیس و رویایی

مرا در حسرت چشمان ناز خویش بگذاری

زمستان بود و سرمایی تنم را سخت می لرزاند 

و من در خواب دیدم در دلم خورشید می کاری

هوا سرد است و نعش صبح روی جاده می رقصد

عطش دارم بگو:

کی بر دلم یک ریز می باری....

وقتی قلبم بی تو گریونه

ابرای غم پره بارونه

دنیای من دیگه ویرونه

ای دل ای دل

تنها موندم 

با دل دله دیووونه

دنیام دنیام مثه زندونه

وقتی قلبم بی تو گریونه....

سر راهم نه یک میخونه مونده

نه ساقی مونده نه پیمونه مونده

ازاون مرده تو با اون قلب مغرور

یه عاشق بادلی دیوونه مونده

عاشق رسوا

دیوونه ترینم من

کاشکی بی تو

دنیارو نبینم من

ای دل ای دل

ای دل دله دیوونه

دنیام دنیام مثه زندونه

وقتی قلبم بی تو گریونه

حس میکنم تورو ، تو هرشب خودم

من عاشق همین احساس تو شدم

حست جهانــمو ، وارونه میکنه

آرامــشت مــنو دیــوونه میکنه

حس میکنم تورو ، یه عمره تو خودم 

بازم به من بگو ، دیــر عاشقت شدم

کشتی غرورمو ، دیوونگی کنم

بازم منو بکش ، تا زندگی کنم

مـیــمـیـرم از جنون ، تا گـریه میکنی

با بغض هر شبت ، با من چه میکنی!!

چـشمای خیستو / رو بغض من ببند

من گــریه میکنم  حالا بــرام بـخـنـد

مـن در کـنـار تو / دریـای خـاطرم

وا میکنی در رو ؛ بی تو کجا برم؟!؟

حال من خوب است اما با تو بهتر می شوم

آخ .. تا می بینمت یک جور دیگر می شوم

با تو حس شعر در من بیشتر گل می کند

یاسم و باران که می بارد معطر می شوم

در لباس آبی از من بیشتر دل می بری

آسمان وقتی که می پوشی کبوتر می شوم

آنقَدَرها مرد هستم تا بمانم پای تو

می توانم مایه ی ــ گه گاه ــ دلگرمی شوم

میل میل ِ توست اما بی تو باور کن که من

در هجوم بادهای سخت ، پرپر می شوم

کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست

با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست

کاروان آمد و از یوسف من نیست خبر

این چه راهیست که بیرون شدن از چاهش نیست

ماه من نیست در این قافله راهش ندهید

کاروان بار نبند شب اگر ماهش نیست

ما هم از آه دل سوختگان بی خبر است

مگر آئینه شوق و دل آگاهش نیست

تخت سلطان هنر بر افق چشم و دل است

خسرو خاوری این خیمه و خرگاهش نیست

خواهم اندر عقبش رفت و بیاران عزیز

باری این مژده که چاهی بسر راهش نیست

شهریارا عقب قافله کوی امید

گو کسی رو که چو من طالع گمراهش نیست

شاعر : شهریار

عکستو امشب دوباره توی آسمون کشیدم

توی چشمای قشنگت باز همه دنیا رو دیدم

شیشه تنهاییمو من واسه عشق تو شکستم

قصه از اینجا شروع شد که دلم رو به تو بستم

بیش از این که فکر می کردم با تو خو کرده نفس هام

تو رو می خوام قد دنیا تکیه کن به قلب تنهام

تو همونی که یه عمری گشتمو پیت دویدم

تا غروب رفتمو این بار به طلوع تو رسیدم

دستتو گذاشتی آخر تو این دستای فتنه م

حالا وقتشه بدونی که چقدر عاشقت هستم

      دیگه نمیدونم با چه زبونی بگم که...

مونا به خدا عاشقتم

دلم برای تو که نه!...

ولی برای روزهای با هم بودنمان تنگ شده

برای تو که نه!

ولی برای "مواظب خودت باش" شنیدن تنگ شده

برای تو که نه!

ولی برای دلی که نگرانم میشد تنگ شده...

راستش!برای اینها که نه...

برای خودت...دلم خیلی تنگ شده

دلم برای تو که نه!...

ولی برای روزهای با هم بودنمان تنگ شده

برای تو که نه!

ولی برای "مواظب خودت باش" شنیدن تنگ شده

برای تو که نه!

ولی برای دلی که نگرانم میشد تنگ شده...

راستش!برای اینها که نه...

برای خودت...دلم خیلی تنگ شده

مونا عزیز دلمممممممممممممممممم

                       همه ی زندگیممممممممم

                                            دلم هواتو کردههههه

                                                            میدونی چقدر دوست دارم؟؟؟؟؟؟؟

                                                                                    سوادم جواب نمیده

                                                                                                    مونا عاشقتممممممممممممم

به نام نامی عشق

سر آغاز هر نامه نام خداست که بی نام او نامه یکسرخطاست

به نام او که محبوب همه دلهاست

به نا اوکه سبب آرامش قلب وروانهاست

به نام خدا که نامش مرحم دلهاست

سلام:سلام به جمعیت قلب محکوم:جمعیتی که محکوم به دوست داشتن ومنتظرماندن است

وسلام به آنهایی که قدر دوستیهارامی دانند وسلام به فصل پاییزکه عشق را می زایدوسلام

به فصل بهارکه عشق وعاشق می پروراندوسلام به تو ای پرنده ی آشیان ساخته درقلبم

امیدوارم که کشتی امیدوآرزوهایت هم چومرغی که بالهای خودرابرروی آبهای پرطلاتم

دریا باز کرده وقصد رسیدن به ساحل امید وآرزوهایت راداردبرسدوامید آن دارم که بادخزان

به باغ وجودت نوزد وشاخه های امید وآرزویت را پرپر نسازد...

محبوبم:عشق با نگاهی شروع می شود وبا لبخندی تشکیل می گردد وبا بوسه ای اوج

می گیرد وبا قطره اشکی به پایان می رسد

عزیزم...دوست داشتم وآرزو داشتم که قطره اشکی بودم که از چشمانت متولد می شدم

وبرروی گونه هایت زندگی می کردم وبر روی لبانت جان می سپردم...

درشهر قلبم دره ای است به نام زندگی در این دره رشته کوهی است به نام محبت

در این رشته کوه رودی جریان دارد به نام عشق وآخرین به آبگیری منتفی میشود

به نام جدایی...

بیا ساقی از این میخانه عشق بده جامی به این دیوانه ی عشق

بده جامی تاکه یک جرعه بنوشم برایت سر کنم افسانه ی عشق


 (مونا)